Πρὸς Τιμόθεον β΄
capítulo 4
verso 1
διαμαρτυρομαι ενωπιον του θεου και χριστου ιησου του μελλοντος κρινειν ζωντας και νεκρους και την επιφανειαν αυτου και την βασιλειαν αυτου
verso 2
κηρυξον τον λογον επιστηθι ευκαιρως ακαιρως ελεγξον επιτιμησον παρακαλεσον εν παση μακροθυμια και διδαχη
verso 3
εσται γαρ καιρος οτε της υγιαινουσης διδασκαλιας ουκ ανεξονται αλλα κατα τας ιδιας επιθυμιας εαυτοις επισωρευσουσιν διδασκαλους κνηθομενοι την ακοην
verso 4
και απο μεν της αληθειας την ακοην αποστρεψουσιν επι δε τους μυθους εκτραπησονται
verso 5
συ δε νηφε εν πασιν κακοπαθησον εργον ποιησον ευαγγελιστου την διακονιαν σου πληροφορησον
verso 6
εγω γαρ ηδη σπενδομαι και ο καιρος της αναλυσεως μου εφεστηκεν
verso 7
τον καλον αγωνα ηγωνισμαι τον δρομον τετελεκα την πιστιν τετηρηκα
verso 8
λοιπον αποκειται μοι ο της δικαιοσυνης στεφανος ον αποδωσει μοι ο κυριος εν εκεινη τη ημερα ο δικαιος κριτης ου μονον δε εμοι αλλα και πασι τοις ηγαπηκοσι την επιφανειαν αυτου
verso 9
σπουδασον ελθειν προς με ταχεως
verso 10
δημας γαρ με εγκατελιπεν αγαπησας τον νυν αιωνα και επορευθη εις θεσσαλονικην κρησκης εις γαλατιαν τιτος εις δαλματιαν
verso 11
λουκας εστιν μονος μετ εμου μαρκον αναλαβων αγε μετα σεαυτου εστιν γαρ μοι ευχρηστος εις διακονιαν
verso 12
τυχικον δε απεστειλα εις εφεσον
verso 13
τον φαιλονην ον απελιπον εν τρωαδι παρα καρπω ερχομενος φερε και τα βιβλια μαλιστα τας μεμβρανας
verso 14
αλεξανδρος ο χαλκευς πολλα μοι κακα ενεδειξατο αποδωσει αυτω ο κυριος κατα τα εργα αυτου
verso 15
ον και συ φυλασσου λιαν γαρ αντεστη τοις ημετεροις λογοις
verso 16
εν τη πρωτη μου απολογια ουδεις μοι παρεγενετο αλλα παντες με εγκατελιπον μη αυτοις λογισθειη
verso 17
ο δε κυριος μοι παρεστη και ενεδυναμωσεν με ινα δι εμου το κηρυγμα πληροφορηθη και ακουσωσιν παντα τα εθνη και ερρυσθην εκ στοματος λεοντος
verso 18
ρυσεται με ο κυριος απο παντος εργου πονηρου και σωσει εις την βασιλειαν αυτου την επουρανιον ω η δοξα εις τους αιωνας των αιωνων αμην
verso 19
ασπασαι πρισκαν και ακυλαν και τον ονησιφορου οικον
verso 20
εραστος εμεινεν εν κορινθω τροφιμον δε απελιπον εν μιλητω ασθενουντα
verso 21
σπουδασον προ χειμωνος ελθειν ασπαζεται σε ευβουλος και πουδης και λινος και κλαυδια και οι αδελφοι παντες
verso 22
ο κυριος μετα του πνευματος σου η χαρις μεθ υμων
Libros
